Qumorga tikilgan ayol... Boenzakalonka oldida turgan oq Nekisa ortidan qora Lasetti asabiy 3, 4 bor signal urdi. - Ho`v to`ldirib bo`lganingdan keyin olmaysanmi aravangni? -dedi Lesettidagi yigit oynadan boshini chiqarib. Nekisiyadagi orqa chiroqlarini 1, 2 o`chirib yoqdida joyidan qimirlamadi. Lasettidagi yigit mashinadan tushib jaxil bilan keldida Neksiya tomiga bir urdi! - Hov shalaq arava! -dedi. Shu payt qoraytirilgan oyna pastga tushuib tanish bashara ko`rindi. - Haa Hurshidboy, shalag` aravami pachoq qilmang! - Iya G`anisher aka o`zinmisan birat? - O`zimman tanimadingmi? -deb G`anisher mashinadan tushdi va quchoqlashib salomlashdi. - Birat mashinani paypog`day alishtirasanda, bugun boshqada yurseng ertaga boshqada, indinga yana bir... - O`zing qalaysan Hurshidboy? - Yaxshi birat... Mashinangni olib turgin benzen olvalay sani mehmon qilaman baliq yegani boramiz! - Bo`ldi san nima desang shuda! -G`anisher mashinasini haydab benzakalonkada chiqib ketgach yo`l chetida kutdi. Hurshid chiqib signal chalib ortimdan yur ishorasini qildi. Baliq pishiradigan choyxonga olib bordi... Baliq bilan 50x50 oldilar. - Sandan hafaman Hurshidboy! - Nega xafasan birat? - Bir og`iz to`ygaham aytmading-a! - Birat o`zimham hijolatman, juda ko`p tanish bilishlarni to`yga ayta olmadim... - Endi bitta ziyfatga qarzsan! - Mana manashu o`tirishni haqqi mandan! - Bu kam kechqurin yana bir ziyofatga qarzsan! - Gapyo`o` birat, kechqurin birorta joyda o`tiramiz! -dedi kayif ustida Hurshid... Kechki payt ikkovlariham kelishilgan joyda uchrashishdi. Restaranda o`tirib yedilar ichdilar. - Birat endi ketaylik! -dedi Hurshid. - Hurshidboy tushunaman san yangi kuyovsan, mayli san ketaver. Man o`yinga boraman! - Birat haliyam qumor o`ynayabsanmi? - Ha! - Maniyam olib bormaysanmi? - Agar hohlasang gapyo` lekin bu ko`chaga kirsang qaytib chiqishing qiyin bo`ladi! - Nasixat qilma birat, san olib bor maniyam aqil bo`lmay? - Ha bo`ldi yur bo`lmasa! -dedi... G`anisher Hurshidni bir kvartiraga olib bordi. Biroz o`tirganlaridan keyin bitta-bitta qumorvozlar yig`ildi... - G`anisher bormisan! -dedi soqol moylov qo`yib olgan Akmalxon. - Yaxshimisiz Akmalxon aka! -deb quchoqlashib ko`rishdi. - Buyoq kim? -dedi Akmalxon. - Bir ukaxonim ismlari Hurshidboy, bizga qo`shilmoqchi! - Ha bemalol soqqa bo`lsa bo`ldida! -deb bey o`xshov hoholab kuldi... Hazil huzul bilan, o`yin boshlandi. Bir ikki soat o`tmay G`anisher cho`ntagidagi bor pulni yutqazdi va o`rnida turdi. Bu paytda Hurshidni omadi kelayotgan edi. - Hurshidboy buguncha omadim kelmadi, o`yin tugaganda aytib qo`ygin man narigi xonada dam olib yotaman. - Birat bemalol yotaver, o`yin tugaganda yutqazgan pulingni qaytib beraman! -dedi Hurshid omadi kelayotganidan o`ziga ishonchi ortib. Uni bu gapidan keyin, boshqa qimorvozlar ustidan kulganday jilmayib qo`ydi. Ukaxonini katta gapirayotganini anglagan G`anisher yelkasiga qoqib qo`ydi. So`ng nariga xonaga o`tib devonga yonboshladi... - G`anisher aka... G`anisher aka... Uyg`oning! -dedi. G`anisher ko`zini arang ochib tepasida turgan Hurshidni ko`rdi. Rangi o`chib ketgan. - Hurshidboy nima bo`ldi? - G`anisher aka yutqazib qo`ydim! -dedi. Har doyim aka desaham senlab gapirardi. Bu safar sizlab gapirayotganidan sezdi anchaga tushgan. - Qumor shuda bazida yutqazasan bazida yutasan. Chiqib turaver xozir yuz qo`limni yuvib ortindan chiqaman! -dedi G`anisher. Hurshid indamay chiqib ketdi. G`anisher vannaga kirib yuz qo`lini yuvayotgan edi. Ortidan kvartira egasi kirdi: - Uka bu ovsarni qayerdan topdiz? - Shunmadim kimni? - Anova siz bilan kelgan pufakni! - Nima bo`ldi? - G`irt jinni ekan, mashinani tikdi, xotini garovga qo`yib 20 limonni bo`yniga ilvoldi, agar 2 kun ichida pulni bermasa xotini Akmalxonakaga o`tadi! - Vooy onangni... -dediyu Hurshidni orqasidan chiqdi. Hurshid esa yo`q edi!... Abetga yaqin Hurshid uyiga kirib keldi. - Assalom alaykum! -deb yangi kelinchak qarshisiga chiqdi. - Aaa! - Sizga nima bo`ldi, tuni bilan qayoqda qolib ketdiz, bir o`zim rosa qo`rqdim... -dedi xotini Sayida Hurshidga karashma qilib. - ...!!! -Hurshid esankirab ostonaga o`tirdi. Sayida avval Hurshidga keyin ko`chaga qaradi. - Mashinayz qani Hurshid aka? - Aaa... Ustaxonada! - Nima bo`ldi, o`zi nega rangizda rang yo`? - Hechnima hechnima! - Aldayabsiz, birorkimni urvordizmi. Nega indamaysiz mani qo`rqitmang gapring? - Jonim manga pul kerak! - Pulll... Nega aaa qancha? - 20 milyon! - Uyda bor ediyu! - Uyda buncha pul yo`q, jonim taqinchoqlaringni olib chiq! - Yo`q! - Bor opchiqqqq! -deb baqirdi. - Hurshid aka rosdan uyda taqinchoq yo`q, qo`limdagi nigoh uzugim, qulog`imdagi ziragim va manabu tilla zanjirdan bo`lagi hammasi oyijonimda! -dedi Sayida bo`yinchasidagi zanjirni barmoqlari bilan siypalab. - Nima nega men olib bergan taqinchoqlarni oyinga berasan? -g`azabini yashirmay Sayidagi go`layib qaradi. - Yo`q sizni oyizga... Oyijonimga berganman! -dedi. Kelin bo`lgandan beri birinchi marta eri bunday do`q urganini eshitib ko`ziga yosh oldi. - Oyim nega oladilar tushunmadim! - O`tgan safar kelganlarida qimmat narsaling menda tursin degan edilar! - Nega menga indamading? - Sizga aytmasligimni tayinlagan edilar, meni kechiring Hurshid aka! -dedi. - Kechirdim jonim... Sangi bir iltimos aytsam qilasanmi? - Avval ayting... - Jonim uyingdan pul olib kela olasanmi? - Qancha kerak dadajonimga aytaman! - 20 milyon! - Bu juda katta pul berarmikinlar? - Jonim man uchun dadangni ko`ndir. Keyin qaytib beramiz degin! -dedi... Qaynotasidan unishga ishonib xotinini uyiga yubordi. O`zi bo`lsa bir oz dam olish maqsadida boshini yostiqqa qo`ydi. Azbaroyi charchaganidan dong qotib qoldi. - Hurshid aka turing! -erini ohista turtib uyg`otdi. Hurshid ko`zini istamaygina ochib: - Nima tezda borib keldingmi? - Yo`g`aaa, shom bo`ldi-ku! -dedi. Hurshid boshini ko`tarib derazadan tashqariga qaradi. Berilgan muhlatni yana bir kuni o`tayotganidan ko`ngli g`ashlandi. Sayidani bosh egib turganidan bildi pul olib kela olmagan. - Olib keldingmi? - Yooo`q dadam bermadilar, shuncha pulni nima qilasanlar deb urushib berdilar! -dedi bosh egib. - Hey dadangni... -dedida, chiqib kettdi... Bormagan yeri, qarz so`rmagan tanishi qolmadi. Bu orada muhlat tugadi, hatto o`tibham ketti. Hechkim qidirib kelmadi, hechkim telifon qilmadi. Shundan keyin bemalol pulni tashvishini qilmay qo`ydi... Yarim tunda darvozasi taraqladi, o`rnidan turib chiqdi. Qarshisida bir barzangi turardi, qarz olib ketgani kelganlardan ekanini sezib duduqlandi. - Ki...ki..kimm kerak! - Sani Akmalxonaka chaqiryabdilar buyoqqa yur? -deb naroqda turgan mashinani oldiga olib bordi. - Iyaaa-iyaaa mani boyvocha ukaginam, lavizsiz ukaginam qani mashinaga o`tiringchi? -dedi. Hurshid salom berib mashinaga o`tirdi. Akmalxon shafyorga ishora qildi, shafyor mashinani haydab ketti. - Ho`sh ukajonim mana muddat o`tibham ketti, qarziyzi qachon berasiz? -dedi muloyimlik bilan. - Beramanda aka... Anovvvi yutib olgan mashinayzham qimmat turadi, aka siz o`shanda arzimagan narxga yutib oldiz! - Iya ukajonim o`rtaga fil tikasizmi, quyon tikasizmi. U yutganniki qumorni chidaganga chiqargan! - Aka yana biroz muhlat bering! - Muxlat yo`q... Ukajonim erkakda lavz bo`ladi, endi kelishganimizday siz qarzni qaytargunizgacha suyukli xotiniz menikida mehmon bo`lib turadi? - Yo`q aka buni ilojisi yo`q? - O`shanda san xotinimi garovga qo`ydim, qarzga o`ynay deganmiding-aaaa? -dedi Akmalxon. - Ha! - Unda onangni amiga, taroziga solyabsanmi? - Aka tushuning xozir imkonim yo`q, keyin albatta to`layman! - Erkakmisan o`zi? -dedi Akmalxon. - ...! -Hurshid indamay bosh egdi. - Ha mayli ukam san uchun shu qarzdan kechdim... Agar san...! -dedi. Hurshid unga umidlanib tikildi. - Agar san manashularni oldida ''Akmaxonaka man erkek enasman, xotin kishiman'' desang! -deb oldi o`rindiqda o`tirgan ikkita barzangi yigitga ishora qildi. Hurshid o`ylanib qoldi. - Bo`l ayt shuncha qarz bir og`iz gaping uchun... Kechvoramiz-aaa yigitlar? -dedi yana yigitlar bilan kulishib. Hurshid bir yigitlarga qarab oldida. - Akmalxonaka man erkakmasman! -deb pichirladi. - Nima deding eshitmay qoldim, balantror to`liq qaytar! - Akmalxonaka man erkakmasman, man xotin kishiman! -dedi. Akmal bir xoxolab kulib oldida yanidagi ikki barzangiga ishora qildi... Mashina xilvatroq yerda to`xtadi. Barzangi mashinadan tushib Hurshidni qo`lini qayirdi, ikkinchisi uni shimini yecha boshladi. - Nima qilyabsizlar! -qo`rqib ketdi va tipirchilay boshladi. Biginiga tushgan ikki mushdan keyin naq ko`ngli aynib ketay dedi. - Kesib tashala! -deb buyirdi Akmal. Asbobini oldiga pichoq olib kelganda qo`rqib yig`lab yubordi. - Akajon aytganizi qilaman! -deb yalindi. - O`tir mashinaga! -deb. Barzangidan bittasi Hurshidni ketiga bitta tepdi. - Hezalak ishtonini ko`tar... To`xta mashinaga o`tirma siygok...! -deb kulib yubordi. Unga qo`shilib Akmalxonam kuldi. Hurshid shimiga qaraganda xo`l ekan o`ziham sezmagan xolda siyib qo`yibdi... Biroz Hurshidni ustidan kulishib olganlaridan so`ng, Akmalxon nararoqqa borib telifonda kimlargadur buyruq berdi. - Telifoning bormi? -dedi Hurshidni yoniga kelib. - Yo`q! - He onangni... Ma ol xotiningga telifon qil tashqariga chiqsin! -deb qo`lidagi telifonni Hurshidga uzatdi. Hurshid telifonni olmay qarab turaverdi. Barzangi yoniga kelib pichog`ini bir ikki o`ynatib qo`ydi. Hurshid tezda telifonni oldida raqat tera boshladi. Birinchi gal telifonni ko`tarmadi. Akmal qayta terishni buyurdi. Ikkinchi gal telifon ko`tardi: - Alo`! - Sayida man! - Ha Hurshidaka qayoqqa ketdiz, qayerdasiz? - Tashqariga chiq! - Qorang`u qo`rqaman! - Iltimosss jonim chiqaqol! - Hozir chiqman! -dedi. Gaplarni eshitib turgan Akmalxon Hurshidni qo`lidagi telifonni oldida yana kimgadur telifon qilib tayyor turishini aytdi... O`n daqiqacha o`sha yerda turdilar, keyin yana kimdur Akmalxonga telifon qilib ish bitganini aytdi. - Haaa ukaxon endi sani uyinga tashlab qo`yardim-u, lekin san siyib qo`ygansanda o`rindiq yomon bo`ladi. Mayli hali yoshsan bir yugursang uyinga yetib olasan. Ha aytganday manabu mani vizitkam pulni topganingda telifon qilgin! -dedida yana bir xoxolab kuldi. So`ng ular Hurshidni qoldirib ketishdi... Hurshid nimalar qilib qo`yganini anglab biroz yig`lab olgach uyiga qarab yugurdi. Hotinimi olib ketmagan bo`lsin degan umidda edi. Garchi o`zi ishonmasada. Ammo uyiga kelganda, hotini yo`q edi... Nima qilarini bilmay qolgandi. Ertasiga G`anisherdan umid qilib uni uyiga bordi. Eshik ochilib G`anisher ko`rindi, Hurshid salom berib qo`l uzatdi. G`anisher ko`zlari olaytirib: - Nega kelding? -dedi. - Aka yordam bering, anovi Akmal, Sayidani olib ketib qoldi! - Tur naxxuy, o`zing pishirgan osh! -dedida yuziga eshikni yopdi. Hurshid karah ahvolda, biroz turdida orqasiga o`grildi. Shu payt eshik ochildi: - Kir ichgariga! -dedi G`anisher. Hurshid endi kirgan ediyam, kutilmaganda chakkasiga tushgan musht zarbida yerga quladi. Nima uchun musht yeganini tushinib yetmasidan, yana bir ikki tepki yedi. Teppasida turgan G`anisher onasi qolib buvisi, buvisi qolib singlisi hammani qo`shib so`kindi: - Onangni sikay sani maqtanchoq, aqilsiz hayvon ekansan. Sani kasringga manam qolmasam go`rga edi! -gapini tugatib ulgurmay yana bir ikki tepkiladi. - Tur, lanati Akmaldan qancha qarzsan? Hurshid o`rnidan arang turib, qonab ketgan labi, burnini artar ekan: - 20 milyonnn! -dedi. - Man topib beraman it... Sanga qo`shilib guldak xotiningni uvoliga qolmasam edi? -dedi. So`ng G`anisher uyidan biroz pul olib chiqdi. Yana mashinada 2 ta yerga borishdi. Kechga yaqin pulni topib berdi. Pulni ko`rib kaltak yegani esidan chiqib ketgan Hurshid: - Rahmat sizga G`anisher aka! -dedi. - Rahmatingni ko`tinga tiq, ko`rding manam pullarni qarzga topdim, ertami kechmi qaytarasan! -dedi. So`ng Akmalni uyiga olib bordi. - Iya hushkelibsan G`anisher! -G`anisherga quchoq ochib ko`rishdi. - Akmalxonaka ukamga qattiqqo`llik qilib yuboribsiz! -dedi. Akmalxon orqada bosh egib turgan Hurshidga bir qarab oldida. - Ukaginam bilasanu qoydalarni. Bu siygok... Ha aytganday bu ukaxoning siygok ekanku! -deb xoxolab kuldi. Nimani nazarda tutayotgani shunmagan G`anisher: - Bolaligidan shunday! -deb qo`yaqoldi. Akmalxon ermak qilib kulayotganidan jaxli chiqgan G`anisher muddoga o`tdi. - Akmalxonaka, mana ukami qarzi, endi uni omonatini qaytaring! -bir halta pulni stol ustiga qo`ydi... Akmalxonni bitta buyrug`idan keyin, Sayidani olib chiqishdi. Qo`rqib ketgan Sayida Hurshidni ko`rdiyu o`zini uni quchog`ida urdi. Gapira olmasdi faqat yig`lardi. - Mana siygok, mashinangni kalitini ol. Mashinangni tashqarida qaytib berishadi. Pullaringniham qaytib bermamyman, man ko`p sahiylikni yoqtirmayman. Ha aytganday keragini xotiningdan oldik, yana bir kun kechikkaningda biz sandan qarzdor bo`lib qolardik! -deb xoxolab kuldi. G`anisherham, Hurshidham allaqachon Akmal nimaga shamma qilayotganini tushundi. Ammo ayib o`zidaligi uchun tilini tishlaganday orqasiga qaytdi. Hurshid hotini qattiqroq quchoqlar ekan: - Sanga tegishmadimi? -deb shivirladi. - Yo`q tegishmadi! -Sayida yenglarini yanada tushurib bilagidagi arqon izlarini yashirdi. Hurshid allaqachon bu izlarni ko`rgan bo`lsada o`zini ko`rmaganga oldi. Ichini it talaganday bo`layotgan bo`lsaham sezdirmaslikka urundi. - Bular hafli odamlar, bu ishlarni hechkimga aytma! -dedi Sayidaga pichirlab... BIR KUN AVVAL... Saylida ustiga xalatini kiygach tashqariga chiqdi. Darvozadan chiqgandi, qandaydur kimsalar og`zini berkitib mashinaga tiqdi. Ikki kishi uni shunchalar qattiq ushlab olgandiki. Qimirlay olmasdi, buni ustiga qo`rqqanidan esankirab qoldi. Ko`p o`tmay o`zini qandaydur yotoqxonada ko`rdi. Avvalliga bir ikki baqirdi, eshikni tappillatib urdi. Ohiri bu ishlari foydasiz ekanini bilgach tinchlanib qoldi. Oradan ko`p o`tmay eshik ochildi. Soqol moylov qo`ygan, yoshi 35-40 orasidagi. Ko`zlari olazarak boqadigan hunikkina erkakni ko`rdi. Avval unga so`ng qo`lida ushlab turgan chilvir arqonga qarab bey ehtiyor orqaga tistarildi. - Manga tegang! -dedi yig`i aralash. - Aqilli bo`lib gaplarimga kirsang ozor chekmaysan! -dedi Akmalxon Sayidani xusli malohatidan ko`z uzolmay. - Manga teksaliring dadamga aytib beraman! -dedi Sayida. Akmalxon xoxolab kuldida, yana ko`zlarini go`laytirib: - Dadang juvalmak bo`lib ketishini istasang ayt, mana sanga telifon! -dedi Akmalxon cho`ntagidan telifon chiqarib katta devon ustiga tashladi. Sayida yanaham qo`rqib ketti, bir telifonga bir soqolli odamga qarardi. - Olmaysanmi? -Akmalxon bir ikki qadam bosib Sayidaga yaqinlashdi. Sayida yanaham ortga tistarildi, orqasi devorga teygach birdan yig`lab yubordi. - Yig`lama, o`lib ketishni istaysanmi? - Yo`q! -Sayida ovozini ochirdi. - Gavdangni to`g`ri tut! -buyurdi Akmalxon. Allaqachon bukchayib olgan Sayida zo`raki gavdasini ko`tardi. - Dadangni yaxshi ko`rasanmi? - Him! - Akangni, singlingni? - ...! -Sayida bosh irg`adi. - Eringnichi? - Ha! - Juda yaxshi, shular sanga azizmi? - Himm! - Unda aqilli qiz bo`lib aytganimni qilasan-a? -dedi Akmalxon. Sayida tastiq tariqasida bosh chayqadi. - Bo`l yechin! -dedi. Bu buyruqdan Sayidani ko`zlari katta-katta bo`lib ochilib ketdi. Bu odamni hafli ekananini angladiyu asta halatini yechdi. Akmalga qarab qarab qo`yar ekan, juda astalik bilan tungi libosini yechdi. Akmal sabir bilan kutib turardi. Sayida ichkiyimda qoldi. - Bo`l-bo`l qolganiniham yech! -dedi, huddi o`ljasiga tashlanmoqchi bo`lgan yirtqichdan, ko`zlarini Sayidadan uzmay. Sayida asta lifchigini yechdi, tirsaklari, yelkalarini g`ujgancha ko`kragini berkitishga tirishdi. - Tushur qo`lingni... Anavuniham yech! -Akmal tursigiga ishora qilib buyurdi. Sayida tursigini tizzasiga tushurdi, avval o`ng keyin chap oyog`idan chiqardi. Tursikni, yechilgan kiyimlar ustiga tashladi va tuppakkini juni bor avratini kafti bilan to`sdi. Ana edi o`zini bosa olmagan Akmal unga yopishdi. Devonga yotqizib pishshillagancha to`g`ri kelgan yeridan o`pa boshladi. Biroz o`tgach ustidan turdi va o`zi bilan olib kelgan chilvir arqon bilan qo`llarini devonni ikki chetiga bog`ladi. Sayida qo`rquvdan daxshatga tushgani uchun qarshiliksiz yotardi. Akmal Sayidani yechilgan kiyimlari ichidan, rumolini oldi va to`rt buklab, Sayidani ko`zlarini bog`ladi. Shundan so`ng shosha pusha yechinib o`zini Sayidani ustiga tashladi. Shavqatsiz munosabat, og`riqli holat, jirkanch bo`salar tugadi. Sayida hammasi tugadagni, u bilan bo`lgan erkak chiqib ketganini sezdi. Ammo tez qaytib kelib, yanada ehirosga berilib qovushdi. Bu hol yana takrorlangada, bu erkaklar boshqa-boshqa ekanani sezdi. O`limiga roziday ingragacha yig`lar, qarshilik ko`rsatishga urunsa arqon qo`llarini siqib uvushtirar edi. Yoqimsiz hissiyotlar, o`nlab erkaklar bilan bo`lish, shunarsiz og`riq azoblar tugadi. Nihoyat qo`llari bo`shab, ko`zlar yechildi. Qarshisida mutloqo begona erkak qip yalang`och tirjayib turardi. Erkak hirsini yashirmay, tikanday sanchilgan sochollarini yuziga tekkazib o`pganda. Undan jirkanib ketdi. Shundan so`ng erkak chiqib ketdi... Nihoyat bu azobli tun tugab, kun yorishganda. Yana bir begona yigit xonaga tashrif buyurdi. Qo`lidagi allabalo oqchiq sochiq kiyimlarni kiyib olishni buyurdi. Qo`rqanidan yigitni shartiga ko`nib uni ortidan ergashdi. Kattagina xona, chiroyli dasturxon tuzalgan, to`rida uni qo`llarini ko`zini bog`lagan erkak. Nonushtaga taklif qildi... Taziq, qistov ostida yegan har luqmasi, tomog`idan to`shdek o`tdi. Nonushta xirsli qarashlar, maza-bemaza kulgu asnosida abetga ulanib ketdi. Yana o`sha mas alas qarashlar, suykalish boshlandi. Yana, qarshilik rat etishlarga qaramay tundagi ish bir boshdan qaytarildi. Bu safar Sayida hech qanday bog`lashlarsi ketma-ket 5, 6 kishni qabul qildi... O`ziga o`lim tilagan holda yig`lagancha. O`sha o`zi toptalgan honada yotardi. Kech bo`lganda yana xona eshigi ochildi. Yana qaytariladi deb qo`rqib ketgan edi. Lekin xonaga kirgan kimsa uyiga ketishi mumkunligini aytdi... Chiqganida ko`zi eri Hurshiga tushdi, o`zini uni quchog`iga urar ekan. O`zi hatarsiz xafsiz his qildi. Aslida uni bu botqoqa tashlagan kimsa eri ekanini hayolgaham keltirmagan edi... ORADAN BIR YILGA YAQIN VAQT O`TDI... Hurshid kasalxonadan chiqgach, taksilar turgan yerga yurgan edi. Yoniga mashina kelib to`xtadi. Ruldagi kishi G`anisher ekanligini ko`rgach, biroz esankirab qoldi. Qarzini so`rab qolsaya deb o`yda o`ldi o`rindiga o`tirdi. - Qalaysan Hurshid, san taksida yurmasding shekili? - Odam majbur bo`larkan aka! - Ho`sh ishlar joyidami? -dedi G`anisher. Qarzimni so`rasa kerak degan hayolga borgan Hurshid asta o`ksinib dardini so`ylay bo`shladi. - Aka hozir qarzimi qaytara olmasam kerak. Og`ir kasalga yo`liqdim. Umrim tugab boryabdi aka! -Hurshid ko`z yoshlarini yashirmadi. - O`zingni bos ukam, albatta shifo topasan! - Aka mani hudo urgan. SPIDdan hechkim shifo topmagan! -dedi. G`anisher birdan sergak tortdi. - Hotining tuzukmi? - Ha, mo`jiza tufayli hmilador paytida kasallikni yengib yuboribdi! - Ikki oy avval, Akmal shu kasallikdan o`ldi, shotirlaridaham shu kasallik aniqlangan! -dedi. Hurshid, bu kasalligni qay yo`l bilan yuqturganini tushungan bo`lsada. Hammasiga o`zi aybdor ekanligi boyis o`zini lanatladi... ____________________ Yaxshi inson hayotlik chog`ida ham, o`limidan so`ng ham zavol topmaydi. AFLOTUN. ____________________ [TAMOM] Muallif: -MAJNUN-